27 Şubat Pazar günü Güdül'deki konaktan birkaç eşya almaya gittiğimde Yeşilöz'deki bahçemize de uğradım. Güzün ektiğimiz tahıllarımız (arpa, buğday, çavdar, burçak) kışı iyi geçirmişlerdi. Fotoğrafları önceki yazımızda var. O gün bir gözlemim daha oldu: Önceki sezondan kalan bazı sebzeler kış boyunca yaşamlarını sürdürebilmiş ve gelişmeye başlamışlardı. "Ankara'da bahçe sezonu kısa" denir, oysa geç sonbaharda ve erken ilkbaharda birçok serin iklim sebzesinden ürün alınabileceği anlaşılıyor. Gerçi Yeşilöz'deki bu bahçe görece ılıman bir mikroiklime sahip, ama yine de aşağıdaki fotoğraflar İç Anadolu için fikir verecektir (hepsi 27 Şubat 2010):
- marul, bakla (büyük ihtimalle güzün dökülen tohumlardan):
- turp, hardal, maydanoz, soğan (önceki bahardan; ikinci yılları):
- kuzukulağı, kişniş (önceki bahardan, ama belki dökülen tohumlardan güzün çimlenmiştir):
- roka (önceki bahardan; bazıları dökülen tohumlardan yeniden çıkmış, ama şimdiden çiçek açanlar bile var):
- devedikeni (önceki bahardan, büyük olasılıkla 2. yılında tohum veriyor)
- ve çilek:
6 Mart Cumartesi günü bu kez Karacahasan'daydık. Kardeş bitkiler bostanı için yer belirledik, tohum envanterimizi çıkarmaya başladık. Talat Bey'in çoğunlukla elma ağaçlarından oluşan doğal tarım bahçesinden fotoğraflarımız:
Ana ekim alanımız olacak yerin sürülmeden önceki fotoğrafı (mümkün olsa hiç sürmeyecektik ama daha önce hiç ekim yapılmamış bir yerde toprağı sürmeden tarıma başlamak imkansız gibi):
Aşağıda da sulama havuzumuzu ve yavuz bekçimiz Barut'u görüyorsunuz:
13 Mart Cumartesi günü ise yine Keleş Dayı'nın bahçesindeydik. Bu yıl orayı sulama istemeyeceğini düşündüğümüz ürünler için kullanacağız. Bir de elma ağaçlarının ve üzüm bağlarını bakımı olacak. Bir de... çocuklu aileler için her ay bir doğa gezisi... Bununla ilgili haberleri yakında www.cocukvedoga.com'a koyacağız.
O gün bahçede epey bir ekim yaptık. Üzümlerin hemen altındaki sıraya mısır (Güneşköy'den), Kırgız kavunu ve bezelye ektik. Hepsi bir arada büyüyecekler. Üzümler sulanırken arada bir bunları da sularız... Bunun altındaki bir alana aspir ektik. Aspir bu bölgelerin geleneksel yağ bitkilerinden biri. Edindiğimiz bilgilere göre kuraklığa dayanıklı. Zeytinyağı kalitesinde yemeklik yağ verebiliyor. Küspesi iyi bir hayvan yemi, çiçekleri ise turuncu boya maddesi olarak kullanılabiliyor. Deneyeceğiz bakalım. Onun altındaki bir alana Ulus'tan bulduğumuz yabani bir mercimek türünü ektik. Daha da aşağıya ise küçük alanlara acı bakla, sorgum (bir ihtimalle süpürge darısı), açık kavuzlu yulaf, keten, mürdümük, kapalı kavuzlu yulaf, burçak, kimyon ve yeşil mercimek ektik.
Aşağıdaki şekilde Cemal aspir tarlamızı tırmıklıyor:
Ben çapa makinesinin rutin tamirini yapıyorum:
Aral ile Ilgaz bir ağaçla arkadaşlık ediyor:
Bir küçük kurbağa da otların arasından bize bakıyor:
O gün bordo bulamacını yapmaya zaman kalmayınca o işi de Salı günü Memet ile birlikte hallettik.
20-21 Mart'ta, Çankırı'nın Doğanbey Köyü'ndeydik: Doğa dostu çiftçi arkadaşlarımız Hüseyin ve Keziban Genç'in yaşam ve üretim alanlarında. Bu başlı başına bir hikaye. Anlatmaya kalksak bloglara sığmaz. Birkaç fotoğraf fikir verecektir:
27 Mart Cumartesi günü ise Karacahasan'da, Talat Bey'in bahçesinde çalışmalarımızı başlattık. Ağaç kütüklerine shiitake mantarı aşıladık (büyük kısmı henüz yapılmadı):
Talat Bey'in önceden sürdüğü bostan alanının bir kısmını bir kez daha sürdük, yüksek yataklar oluşturup ekime hazırladık:
Ve bazı erkenci sebze türlerinin ekimine başladık: pazı, turp, marul, kimyon, kişniş, bakla, roka, su teresi, maydanoz. Şimdilik az az oldular ama ilerki haftalarda hava şartları izin verirse ekimleri artıracağız. Aralara da mürdümük ekecektik ama sulamayı biraz erken yapınca sadece bir sıra arasına ekebildik:
1 yorum:
Yorum Gönder